ایران در جنوب غربی آسیا واقع شده است ، عمدتا در یک فلات بین دریای خزر در شمال و خلیج فارس و خلیج عمان در جنوب. همسایگان آن عبارتند از: در شمال ، آذربایجان ، ارمنستان و ترکمنستان. در شرق ، پاکستان و افغانستان ؛ و در غرب ترکیه و عراق. تقریباً 30 درصد از محدوده آن را ساحل دریا تشکیل می دهد. ایران کشوری کوهستانی محسوب می شود زیرا تقریباً 90٪ از سرزمین آن در یک فلات واقع شده است و بیش از نیمی از کشور توسط کوهها پوشانده شده است. به طور کلی ، با نگاهی به جغرافیای جهان ، به زودی متوجه خواهید شد که ایران یکی از کوهستانی ترین کشورهای جهان است.

دو رشته کوه مهم در ایران وجود دارد. رشته کوه البرز از شمال غربی به شمال شرقی ایران واقع شده است ، با بالاترین قله در ایران (کوه دماوند ، با ارتفاع 5671 متر از سطح دریا) ، در نزدیکی تهران. رشته کوه زاگرس ، که از شمال غربی به جنوب شرقی ایران واقع شده است ، با چندین قله بیش از 4000 متر از سطح دریا. بیابان های ایران عمدتا در نیمه شرقی ایران واقع شده اند. با دو کویر قابل توجه: دشت -کویر (کویر کویر) و دشت لوت (کویر لات). این دو کویر بر قسمت شرقی کشور تسلط دارند و بخشی از چشم انداز خشک را تشکیل می دهند که تا آسیای میانه و پاکستان گسترش می یابد.

ایران دارای آب و هوای متنوعی است. در شمال غربی ، زمستان ها سرد است ، در دسامبر و ژانویه بارش برف شدید و دمای زیر صفر است. اواسط فصول معتدل و تابستان بسیار گرم و خشک است. در جنوب ، زمستان ها معتدل و تابستان ها بسیار گرم است و دمای آن از 38 درجه سانتی گراد بیشتر است. در خوزستان ، تابستان گرم با رطوبت بالا همراه است. به طور کلی ، آب و هوا خشک است و بیشترین (تعداد کمی) بارندگی بین اکتبر و آوریل وجود دارد. در دره های زاگرس و دشت ساحلی دریای خزر کمی بیشتر باران می بارد.

ایران به دلیل ذخایر فراوان نفت و گاز طبیعی ، موقعیت مهمی در امنیت انرژی بین المللی و اقتصاد جهانی دارد.

تاریخ

ایران  یکی از بزرگترین امپراتوریهای جهان بود. ملت ایران یکی از قدیمی ترین تمدن های جهان است. جمعیت های پارینه سنگی بالا و میان سنگی غارهایی را در کوه های زاگرس و البرز اشغال کردند. اولین تمدن های منطقه از دامنه های زاگرس سرچشمه می گیرند ، جایی که آنها کشاورزی ، دامداری را توسعه می دهند و اولین فرهنگ های شهری را در حوزه های دجله و فرات در عراق کنونی تأسیس می کنند. اولین مردم شهری در قلمرو کنونی ایران ، ایلامی ها در منطقه جنوب غربی خوزستان هستند. ورود اقوام آریایی – ترسها و پارسیان – به فلات ایران در هزاره اول قبل از میلاد آغاز تمدن ایران بود ، به یک امپراتوری بزرگ هخامنشی که توسط سیرو بزرگ در سال 550 قبل از میلاد تثبیت شد ، تحت فرمانروایی داریو بزرگ و خشایارشا ارتقا یافت. ، حاکمان هخامنشی امپراتوری خود را از شمال هند تا مصر گسترش دادند.

تا به امروز ، الگویی به طور مكرر در تمدن ایران رخ داده است: سرانجام فاتحان قلمرو ایران مورد آزار و اذیت قرار گرفتند. اولین اسكندر بزرگ ، بود كه منطقه را در نوردید و امپراتوری هخامنشی را در سال 330 قبل از میلاد فتح كرد. روند تقسیم ژنرال های اسکندریه و فرزندان آنها با تأسیس امپراتوری کاملاً ساسانی ایرانی در اوایل قرن سوم میلادی به اوج خود رسید.

دومین فاتح بزرگ مسلمانان عرب بودند ، در نتیجه جنگها در جنوب در سال 640 قبل از میلاد ، آنها به تدریج به ملتهای ایران پیوستند و در سال 750 ، انقلابی که از خاک ایران نشأت گرفت ، تثبیت جهان اسلام را از طریق تأسیس بزرگ امپراتوری عباسی در بغداد. دستاوردهای دیگر با حمله های پی در پی مردم ترک از قرن یازدهم به بعد حاصل شد. آنها دادگاههایی را در شمال شرقی خراسان تأسیس كردند و چندین شهر بزرگ را تأسیس كردند. آنها حامی ادبیات ، هنر و معماری فارسی شدند.

حملات پی در پی مغول در قرن سیزدهم منجر به دوره ای از بی ثباتی نسبی شد که در اواخر قرن شانزدهم با واکنش شدید یک جنبش مذهبی – صفویان – به اوج واکنش رسید. حکام صفوی به عنوان یک جنبش مذهبی پیروان شیعه آغاز به کار کردند. آنها این شکل از تشیع را به عنوان دین دولت ایران تثبیت کردند.ایران از نظر فرهنگ و تاریخ غنی است. با صدها بنای یادبود ، کاخ ، باغ ، البته نیازی به ذکر مساجد زیبا نیست.